BRM 200 – Denderbelle

Aan het Scheldekanaal zag ik plots de Ghelamco Arena opduiken. Een andere fietser sprak me aan en vroeg of ik ook de BRM reed omdat hij me ook regelmatig zag stoppen 🙂

Om 9.41 uur kon ik een nieuwe post plaatsen want ik had nu 50 km achter de rug. Ik was ondertussen al 2:16 uur onderweg. Plaats van het gebeuren: Vinderhoute.

Het was nu aftellen naar de eerste controle in Zomergem en net voor ik deze bereikte, werd ik langs de Lieve door de grote groep BRM'ers voorbij gereden...

De controle was in Café 't Oud Liefken en er stonden na 3 uur 61 km op de teller. Ik ging linea recta naar de toog en bestelde een cola en een koffie.

Ik herkende hier o.a. Antonio en ... (die namen!) en zag ook veel nieuwe renners (voor mij dan toch).

De zon was ondertussen ongenadig aan het schijnen en dus was het tijd om te smeren!

Net toen ik wou vertrekken, vertrok ook de grote groep. Zou ik het aandurven om hen voor een tijdje te volgen? Ik werd bijna automatisch meegezogen en dus besloot ik om zolang mogelijk te volgen.

Af en toe twijfelde ik om te lossen maar beet dan toch maar door. Uiteindelijk haalde ik de tweede controle aan Café De Mythe in Ardooie. De gemiddelde snelheid tussen controle 1 en 2 moet zowat rond de 30 km/u gelegen hebben... Nadeel? Geen enkele foto en rustmoment om te bevoorraden. Na 103 km had ik exact 5 uur gereden...

Ik besloot om vanaf hier opnieuw alleen te rijden. Het rijden in groep was leuk om de kilometers voorbij te zien vliegen maar ik had gedurende 40 km geen enkele foto genomen...

In een rustig tempo ging ik dus op weg richting Vlaamse Ardennen...

Aan het station van Aarsele besloot ik om wat te rusten. De warmte had me opnieuw te pakken en ik begon af en toe last te krijgen van krampen in de dijen...

De groep reed me hier (na zo'n 22 km sedert controle 2) opnieuw voorbij en ik zou ze niet meer terug zien...

Toen ik de Leie overstak zag ik de groep een andere richting rijden. Ik besloot om mijn gps te volgen en toen ik iets verder door een andere BRM'er voorbij werd gereden was ik er gerust in.

In Machelen stuurde ik een foto naar het thuisfront met de mededeling dat ik nu bijna thuis was (ok, een andere provincie maar dit is maar een detail...).

Boven aan de Nonnegatstraat moest ik uiteraard een foto nemen (kwestie van niet aan de krampen te denken...)

In Lede leek de tijd wel stil te staan maar spijtig genoeg geen mogelijkheid voor een extra stop...

De derde en laatste controle vond plaats aan Café 't Spaans Hof in Sint-Maria-Latem. Net voor ik hier arriveerde gingen op de Lange Munte beide benen serieus in kramp... Er stonden 175 km op de teller en ik was 9.40 uur onderweg.

Ik had hier ook nog een leuk gesprek met drie mede BRM'ers (sorry, weet jullie namen niet...). Van het thuisfront vernam ik ook dat zij onweer hadden met hagelbollen. Hopelijk bleven wij hiervan gespaard!

Onderweg zag ik nog een zeer mooie muurschildering en ik vond het absoluut niet erg om hiervoor te stoppen 😉

Munkzwalm, Roborst, Sint-Goriks-Oudenhove en Wijnhuize brachten me in Sint-Lievens-Esse waar ik op de Pijpketel verschrikkelijke krampen kreeg. Ik besloot om me wat in de kant te leggen en te recupereren... Ik werd nog door ? voorbij gereden en die vroeg of ik nog eten en drinken had, wat het geval was.

Terug de fiets op dan maar en gelukkig volgde er een vlak fietspad waar ik toch opnieuw van de fiets moest om te rusten.

In de Kanunnikstraat te Herzele schoten mijn twee dijen in kramp en ik viel ei zo na van de fiets. Twee mannen stonden daar te praten en vroegen me wat er aan de hand was. Toen ik hen zei dat ik aan een 200 km bezig was, verklaarden ze me voor gek. Een van de mannen vroeg of ik nog drank had en stelde dan voor om een drinkbus met water te vullen. Geweldig toch, neen?

Redelijk uitgewoond vertrok ik dan opnieuw voor het laatste stuk maar nam eerst nog een foto van de Molen te Rullegem.

Via Erpe-Mere kwam ik uiteindelijk in Gijzegem terecht waar ik aan de Dender een eenzame fietser opmerkte...

Het was nu even de Dender volgen tot ik het Sas te Denderbelle te voet moest oversteken...

Uiteindelijk bereikte ik de meet na 11.24 uur en 203 km. Mijn gereden gemiddelde bedroeg 23 km/u en inclusief rustpauzes zat ik aan 18 km/u. Ik vroeg nog om een foto te nemen en kon dan genieten van een broodje en een biertje...

De organisatoren waren super vriendelijk en deden er alles aan om het zo leuk mogelijk te maken. Ik vroeg een broodje met kaas maar spijtig genoeg kreeg ik geen hap binnen.

Dan maar een Rebelle maar vond na drie slokken dat ook het drinken niet echt ging.

Er zat dus niets anders op dan de organisatoren te bedanken voor de prima organisatie en ook afscheid te nemen van de laatste renners.

Onderweg dacht ik even nog dat ik aan de kant moest wegens een licht hoofd maar dit ging gelukkig voorbij.

Het heeft nog vier dagen geduurd vooraleer mijn spieren hersteld waren van de krampen...

De volgende rit volgt op 5 augustus en is een 200 km met vertrek vanuit Sint-Truiden met redelijk wat hoogtemeters. Hopelijk valt het weer nu eindelijk eens mee!

Dankzij de sponsors die blijven steunen, heb ik ondertussen maar liefst 3150 eur bij mekaar gesprokkeld. Je wordt er stil van.

Sponsoren mag natuurlijk nog steeds via het logo rechtsboven op Ride for Alzheimer of rechtstreeks via de sponsorpagina.