Mooie liedjes en een einde... Ook aan deze reis kwam spijtig genoeg een einde. In een afsluitende blogpost geef ik mijn ongezouten mening over deze twee weken maar deze post gaat dus gewoon over de allerlaatste dag.
Natuurlijk had ik alles gisterenavond al klaargemaakt en dus zette ik mijn bagage als eerste aan de wagen.
Eigenlijk valt er niet zoveel te vertellen: onderweg naar Hoedspruit mijmeren over de voorbije twee weken en dan snel afscheid genomen van Jochen en Mira. Euh, snel? Natuurlijk niet! Ik kom er nog op terug maar betere "reisleiders" en vooral toffere mensen vind je niet. Ik hield het natuurlijk niet droog (sorry Mira...).
Van hieruit ging het dan richting Johannesburg met onderweg nog een lunchstop in Alzu Petroport.
Op O.R. Tambo International Airport knuffelde ik mijn medereizigers en kon dan op zoek naar de check-in.
Ik had nog redelijk wat Rands over en dacht eerst een t-shirt van de Springboks te kopen maar kocht uiteindelijk het boek "Shaping Kruger" van Mitch Reardon en een notitieboekje met op de cover deze uitspraak van Nelson Mandela: "It always seems impossible until it's done."
De vlucht naar Istanboel was opnieuw goed voor enkele uren film. Ik maakte ook kennis met enkele leuke Vlamingen.
In Istanboel was het even wachten op de vlucht naar Zaventem. Vooral het feit dat onze vlucht maar niet op de borden verscheen, zorgde voor wat (onterechte) frustratie.
Probleemloos in Zaventem geland, bagage opgepikt en dan te voet naar huis. Het zat erop.
