Na de eerste safari en enkele dagen wandelen in Verlorenkloof zou het vandaag vooral een transfertdag worden.
Hoe kijk ik nu terug op Verlorenkloof? Achteraf bekeken was dit middenstuk een absolute meerwaarde. Ik had er zonder enig probleem nog wat langer kunnen verblijven. De grote croft waar we samen aten (en de meesten verbleven) vond ik heel gezellig en luxueus. Ik kan deze plaats dan ook alleen maar van harte aanbevelen!
De eerste rit ging naar Hoedspruit met een korte sanitaire tussenstop in Ohrigstad. In Hoedspruit kon Mira, traditiegetrouw, haar iPad bovenhalen omdat niemand meer wist wat hij/zij besteld had. The Fig & Bean lijkt me wel een vaste pleisterplaats voor velen en de lunch was (jaja) weer dik in orde! Ik ging voor de tweede maal kijken naar de tattooshop want na het zien van de dvd wou ik een kleine neushoorn op mijn arm laten zetten. "Gelukkig" was er niet genoeg tijd...
Hierna volgde het tweede deel van de trip richting Balule Reserve waar twee trucks van Struwig Eco Reserve klaar stonden om ons verder te vervoeren.
Van Balule naar Struwig was nog een redelijk eind rijden en dus waren de meesten tevreden dat we eindelijk aankwamen. "Leuk" was dat er hier internet was en dus doken nogal wat mensen op hun gsm...
Qua accomodatie was dit de minste van de drie. Proper en genoeg ruimte maar verder hadden wij toch een wat mindere hut. We hadden ook geen keuken, tenminste dat dacht ik. Bleek dat er grenzend aan onze hut een tweede was en dit was de keuken. Duh!
De andere hut naast ons was groter en gezelliger. Hier kwamen we dan ook meestal samen.
Een andere tegenvaller was dat we hier niet alleen waren. Er waren Duitse vrijwilligers al hebben we die vooral aan het zwembad zien liggen en op hun gsm zien tokkelen...
We kregen een meer dan behoorlijk avondmaal en dit verzachtte dus onmiddellijk de eerste indrukken 🙂