Inleiding
Enkele maanden geleden besloot ik om deel te nemen aan de Hagelandse 101.
Dit is een wandeltocht van 101 km door het Hageland.
Als voorbereiding deed ik enkele kortere wandelingen maar ook twee testwandelingen van zo'n 40 km. Het verslag hiervan vinden jullie hier en hier.
De hamvraag was natuurlijk of deze testwandelingen genoeg waren als voorbereiding...
Het t-shirt en het rugnummer werden al op woensdag 1 september afgehaald zodat ik op de dag des oordeels me van niets meer moest aantrekken...
Op vrijdag 3 september was het dan zover. Ik kocht via de nmbs-app een ticket, tenminste dat was de bedoeling maar mijn ticket is nooit verschenen... Uiteindelijk heb ik dan maar in het station aan de automaat een ticket gekocht.
Het vertrek was om 21:01 uur maar ik wou goed op tijd zijn en nam al iets voor zessen de trein richting Leuven.
Op de stelplaats van De Lijn kon je ook wat eten en drinken. Leuk was dat de drankstand bemand werd door mijn voormalige ploeggenoten van De Voskes. Door met hen een babbeltje te slaan, ging de tijd sneller voorbij. Ik zag ook Rudi Galand die met een vriend deelnam. We besloten om samen te vertrekken.
AB Inbev
Een uur voor de officiële start besloten we naar het vertrek te gaan. Hiervoor moesten we eerst "geleid" door de gebouwen van AB Inbev stappen. Een leuk intermezzo maar onnodig wat mij betreft. Gelukkig konden we lachen met de trappen die we voorgeschoteld kregen en de hitte die er heerste.
Het was nu ongeduldig aftellen naar het officiële startschot. Je zag de nervositeit toenemen en vele deelnemers nog snel wat controleren, babbeltjes slaan, ...
Leuven-Bowling Holsbeek
On 21:02 uur passeerde ik onder de vertrekboog. We waren weg!
Het eerste gedeelte langs de vaart verliep redelijk chaotisch. Niet enkel de wandel- en fietspaden werden ingepalmd maar ook de volledige baan! De andere weggebruikers gaan dit niet zo leuk gevonden hebben!
Ik speelde al snel Rudi Galand kwijt en besloot om dan maar alleen verder te stappen.
Een leuk moment op dit stuk was nog toen we een "zwaantje" zagen passeren met vlak daarachter een pizzakoerier.
Het tempo langs de Vaartdijk zat er goed in en ik werd bijna letterlijk meegezogen door de massa die stilaan langer en langer werd.
Aan de brug in Wijgmaal staken we de vaart over en hier stonden al de eerste supporters wat je toch wel een boost gaf!
Tot tweemaal toe gingen de slagbomen toe aan de Gebroeders Tassetstraat. We hadden echter nog genoeg tijd 🙂
We wandelen nu een tijdje op het Lijnloperspad dat parallel loopt met de spoorlijn. Wanneer er dan 's nachts een goederentrein passeert is het toch even schrikken...
We staken de Dijle over om dit pad verder te volgen. Ik versnelde op een bepaald moment omdat ik vlak achter een groep kwetterende bakvissen zat en graag wat rust had...
Via het Vuntpad kwamen we aan de N19 in Wilsele. Het was voor mij heel moeilijk oriënteren in het donker en omdat ik op ongekend terrein was.
Na zo'n kleine 8 km kwam ik aan de eerste bevoorradingspost aan de bowling in Holsbeek. Ik was er bijna voorbij gelopen... Hier kon je enkel een flesje water krijgen. Dit was vooraf medegedeeld maar achteraf bekeken zou "iets" meer toch leuk geweest zijn.
Het eerste "probleem" dook ook al op. Waar je flesje laten? Heel wat mensen keken uit naar een vuilbak maar deze werd niet gevonden. Misschien een tip voor de organisatie. Leg/hang iets verder dan de bevoorradingspost wat vuilzakken. Uiteindelijk was het voor mij niet onoverkomelijk om het flesje mee te dragen tot ik een (uitpuilende) vuilbak tegen kwam.
Bowling Holsbeek-Java Rotselaar
Ik had niet te veel tijd verloren aan de eerste bevoorrading en keek al uit naar de eerste echte bevoorrading aan de Java met zeker een tas koffie, niet?
Het enigszins eentonige Langeveld bracht ons uiteindelijk op een wegje dat parallel loopt met de Oude Daalputstraat. Op dit wegje bevindt zich ook het Oorlogsgedenkteken Jacques en Emiel Van Tilt.
Vanaf de Attenhovendreef begon het leukere werk... We doken nu het bos in en de eerste echte hoogtemeters werden overwonnen.
De Zounk lieten we gelukkig rechts liggen maar de beentjes toonden hier toch al hoe goed of slecht ze waren...
De Meesberg was weer zo'n lang eentonig stuk met een afdaling in... kasseien.
Aan de Kortrijksebaan had ik eindelijk terug een herkenningspunt. Hier was ik al enkele malen met de fiets en de wagen gepasseerd.
Via het voetbalveld van VK Holsbeek kwamen we aan de Rotselaarsebaan. Het was hier toch enigszins opletten omdat op een bepaald ogenblik het wandelpad gelijk loopt met de baan en de wagens rakelings langs je heen rijden.
Na het oversteken van de E314 ging het nu naar het industriepark waar ook de Java gelegen was. Koffie! Hier was het dus de tweede bevoorrading en er waren wat cakejes, suikerwafels, ... Ik zocht achter koffie maar vond deze niet. Heb ik iets gemist?
Omdat ik niet te lang wou stilstaan, nam ik mijn koekjes mee en besloot deze al wandelend op te eten.
Java Rotselaar-Torenhoeve Rotselaar
Rudy en geen koffie; geen goede combinatie. Ik liep ook redelijk vooraan maar vooral alleen en dit was toch wel wat apart. Het gaf je enigszins tijd om te mijmeren maar tegelijkertijd zorgde dit op een of andere manier toch voor wat "ongemak".
De Abdijlaan achter het Monfortcollege moet overdag knap zijn maar nu was er in het donker niet veel te zien.
Ik kwam uit aan Danone wat natuurlijk gekend was.
We liepen een tijdje op de Gevelstraat die min of meer parallel loopt met Stationsstraat.
De Druivenstraat, Wijngaard en Molenstraat brachten ons aan de Vijfde Liniestraat waar we het Pad door de Rekken namen.
Aan het Dorpsplein in Rotselaar zag ik plots een meisje die al geruime tijd net voor mij liep, plots niet meer. Was ik verkeerd gestapt? Neen, zo bleek later want het was zij die hier een bordje gemist had...
De Pastorijstraat en Beemdenstraat bracht ons aan wandelwegje De Bimmen.
Vervolgens namen we de Hellichtstraat en lange Ter Heidelaan om aan bevoorradingspost 3 te komen; de Torenhoeve in Rotselaar.
We hadden nu zo'n 23 km achter de rug en raar maar ik voelde de beentjes hier al. Geen leuk vooruitzicht!
De bevoorrading was opnieuw niet wat ik gehoopt had dus besloot ik maar om mijn eerste rustpauze in te lassen en een zelf meegebrachte Cola te drinken en een gelletje te nemen.
Vermoedelijk heb ik hier toch mijn eerste fout gemaakt. Mogelijk heb ik hier iets te te lang gerust. Wanneer ik opnieuw vertrok, protesteerden de beentjes al een beetje...
Ik zag ook dat de eerste 23 km tegen een gemiddelde van meer dan 6 km/u waren afgehaspeld. Tijd om wat gas terug te nemen!
Torenhoeve Rotselaar-Moedermeule Gelrode
Ik voelde ook mijn eerste blaren: mijn rechterhiel en twee kleine teentjes begonnen op te spelen. Daar de eerste EHBO-post aan de Moedermeule in Gelrode was (na 33 km...), besloot ik om daar mijn voeten te laten verzorgen.
We passeerden de gekende Plas in Rotselaar en ik zag hier mensen rustig op een bank zitten, wachtend op de zonsopgang...
De Steenweg op Gelrode was weer zo'n vervelend stuk tot we linksaf de Demerstraat in werden gestuurd.
Uiteindelijk kwamen we aan de Demerdijk-Zuid. Ik kreeg meer en meer last van de voeten en geraakte naar mijn gevoelen nog amper vooruit. Ik werd ook door heel wat wandelaars voorbij gestoken. Dit stuk leek ook uren te duren: gravel, bocht, volgende bocht, een rij mensen ver voor uit zien, ... Ik ben er vrij zeker van dat dit stuk me mentaal gekraakt heeft.
Ik werd ook door Geert Provoost en Lize Peers gepasseerd. Zij staken me voor de eerste maal een hart onder de riem en ik zou hen later nog terug zien...
Ik rustte af en toe wat en nam een mislukte foto van de Demertrefplaats in Betekom...
Aan het Kasteel Van Nieuwland was het wat opletten geblazen om de helling af te glijden/lopen maar gelukkig verliep dit zonder kleerscheuren...
Er volgde opnieuw een saai stuk langs de spoorweg (let op mijn mentale toestand...), vlakbij de Turfputten waar ik een tijd geleden nog gewandeld had.
Na wat omzwervingen kwamen we uiteindelijk aan de Moedermeule. Hier had ik naar uit gekeken!
Koffie aub! Sorry, er is geen meer. Wat?! Daar ik me nu redelijk achteraan bevond (tenminste hier ga ik van uit) was er nog weinig sprake van bevoorrading. Heel wat mensen hebben hier mentaal een serieuze tik gekregen.
Ik besloot dan maar om mijn steeds pijnlijker wordende voeten te laten verzorgen maar er stond al een wachtrij voor de tent van het Rode Kruis. Ongetwijfeld heb ik hier mijn grootste fout gemaakt door niet te wachten en verder te stappen. Het voelde niet goed aan maar mede door de teleurstelling van de gebrekkige bevoorrading wou ik gewoon op weg.
Moedermeule Gelrode-Orleanstoren Aarschot
Vol frustraties maar vooral met pijnlijke voeten dus op weg richting Aarschot...
Met de Eikelberg kregen we een voorsmaakje van wat zou komen. Deze Diestiaanheuvel zorgde voor heel wat klauterwerk wat bij sommige deelnemers de wenkbrauwen deed fronsen...
Al dat geploeter bracht ons uiteindelijk aan de N223 waar we geruime tijd aan het verkeerslicht moesten wachten om over te steken.
De Gelrodeweg bracht ons aan de Leuvensesteenweg waar we onmiddellijk rechts naar boven moesten. Een wandelaar die de streek goed kende, verwittigde ons voor wat er zou komen...
Het was serieus klimmen geblazen naar de Orleanstoren waarbij ik zelfs moeite had om de trappen te nemen!
Hier werd serieus gevloekt en nog meer aan de bevoorrading waar opnieuw weinig te bespeuren viel. De jeugdige vrijwilligers kregen onterechte verwijten maar bleven alles met de lach doen. Spijtig genoeg liep hier ook een zatte (gekend persoon) met vervaarlijk uitziende hond rond.
Ik kwam hier Dirk Peeters en zijn vrouw tegen en iets later kwam ook Rudi Galand aan. Na 40 km zagen we mekaar dus terug.
Rudi ging al vlug door; ik had het heel erg moeilijk en nam een te lange rustpauze waarbij ik wat at en een Cola + gelletje dronk.
Met steeds pijnlijker worden voeten maar ook stilaan verzuurde bovenbenen ging ik op weg naar het halfwegpunt.
Orleanstoren Aarschot-Chiro Rillaar
Op de Diestsestraat (N19d) kregen we vrijwel onmiddellijk een nieuwe klim voorgeschoteld. Hier moest ik met aan de niet bijster stevige leuning naar boven hijsen...
We bleven nu een tijdje hoogtemeters maken op de Leiberg (?).
De Hogeweg bracht ons dan weer aan het Schoonhovenbos.
Aan de Paapbosstraat/Molenstraat leek wel geen einde te komen maar de volgende rustpost was nu niet ver meer weg.
Uiteindelijk kwam ik na 48 km aan bij de Chiro in Rillaar. Hier konden de deelnemers die ervoor waren ingeschreven hun bagage ophalen/afgeven maar dit verliep blijkbaar niet van een leien dakje. Het was hier ook redelijk druk en de meesten namen hier de nodige tijd om van kousen te wisselen. Ook ik deed dit, samen met Geert en Lize.
Wat voor mij onbegrijpelijk was, was dat hier zo goed als geen bevoorrading was. Je was zowat halverwege, de meesten rusten hier wat en toch viel er niets te rapen.
Ik begon nu ook serieus af te zien en vertelde tegen Geert dat ik er bij de volgende stop waarschijnlijk de brui aan zou geven. Geert sprak me nog wat moed in en dus trok ik na een (te) lange rustpauze opnieuw op stap.
Chiro Rillaar-Spellehut Scherpenheuvel-Zichem
Ik geraakte van hier nog moeilijk vooruit.
De Kortakker en eindeloos lijkende Rommelaar haspelde ik op automatische piloot af, mijmerend over mijn nakende opgave...
Op het verschrikkelijk lange jaagpad langsheen de Demer ben ik definitief gekraakt, denk ik. Geert en Lize waren me opnieuw gepasseerd en sprake me de nodige moed in. Geert liet zijn groep zelfs gaan om samen met mij een stuk verder te wandelen. Geert spoorde me aan om tot aan de Basiliek van Scherpenheuvel te stappen.
Aan de Spellehut was het een drukte van jewelste. Ik dacht dat dit kwam omdat je hier wat kon eten en drinken maar zoals in de info vermeld, kreeg je hier soep en een boterham met spek en eieren. Tenminste zolang de voorraad strekte.
Ik plofte me neer en besloot om er de brui aan te geven en in het busje te stappen. Net op het ogenblik dat ik dit wou doen, gebeurde er iets "raars". Iemand (ma?) leek me te zeggen om nog een "statie" verder te gaan. Vraag me niet waarom maar met hernieuwde moed trok ik opnieuw op pad!
Spellehut Scherpenheuvel-Zichem - Lieve Renders Scherpenheuvel-Zichem
Ik weet niet bijster veel meer van dit stuk enkel dat ik plots aan de Onze-Lieve-Vrouw basiliek stond.
Hier was een bord waar op stond dat er 1201 kaarsjes waren aangestoken voor de deelnemers aan de Hagelandse 101.
Redelijk wat deelnemers namen hier een welverdiende pauze om iets te eten en te drinken en ik zag ook wat wandelaars die de wagen instapten.
Zelf heb ik wat getwijfeld om hier ook iets te nuttigen maar de pijn kon alleen maar erger worden dacht ik dus werd er verder gesukkeld.
Aan de rustpost bij Lieve Renders ben ik definitief gekraakt. Niet alleen deed zowat alles pijn maar wanneer je na 60 km enkel getrakteerd wordt op water...
Het was hier dat ik min of meer besloot om 6 km verder in Bekkevoort de handdoek te gooien.
Lieve Renders Scherpenheuvel-Zichem - Sportpark Ter Heide Bekkevoort
Mezelf voortbewegend als een pinguïn, stak ik diep in donkere gedachten de E314 over. Het besef begon door te sijpelen dat het nu definitief gedaan was. Mentaal was dit een zeer zwaar stuk.
Onderweg zag ik een oudere man de route verlaten en iets verder stond een jong meisje samen met haar ma te wachten op transport. Blijkbaar was ik niet de enige die stuk zat.
Aan het Sportpark Ter Heide belde ik om me te komen halen; de benen, de voeten, ... wilden nu echt geen meter meer vooruit en de opnieuw triestige bevoorrading hielp ook al niet. Na 67 km zat het er dus op.
Terwijl ik wachtte, zag ik mensen in de kant liggen en niet meer recht geraken. Ook iemand die onwel werd maar gelukkig zijn begeleiders in de buurt wist die hem er met de nodige bevoorrading/massage terug wat bovenop hielpen.
Toen na een klein half uur het busje kwam en ik instapte, zaten er nog andere mensen in. Het viel op hoe stil iedereen wel was. Vermoedelijk moest een en ander verwerkt worden.
We reden eerst naar Tielt-Winge om daar nog twee mensen op te pikken en zagen onderweg de nodige miserie...
Op weg naar Leuven zag ik opnieuw die man die eerde de route verlaten had. Onze chauffeur kende hem en zei dat hij van deze kanten was. Vermoedelijk zag die brave man de extra 30 km met nog eens 300 extra hoogtemeters niet meer zitten...
Leuven -Zaventem
In Leuven aan de stelplaats was het op een rare manier rustig. Er zaten enkele opgevers maar het voelde allemaal niet goed aan.
Ik besloot om niets meer te drinken en naar huis te gaan. Mijn trein had ik net gemist en omdat ik een uur moest wachten at ik aan het station een broodje en dronk een Cappuccino. Dit was mijn eerste koffie sinds gisteren...
Met moeite geraakte ik de trein op en in Zaventem had ik de nodige moeite om de trappen van het station te overwinnen.
Aan Café 't Hoekske deden mijn benen zo'n pijn dat ik besloot om hier een Cola te drinken en achteraf nog een lekker biertje.
Thuis gekomen, nam ik ruimschoots de tijd om mijn bebloede voeten te verzorgen en me vervolgens wat neer te leggen.
Ik stuurde degenen die ik kende en nog aan het wandelen waren wat bemoedigende berichten maar viel al snel in slaap...
Nawoord
Een week na datum ben ik er nog steeds niet uit waarom het nu niet gelukt is.
De bebloede voeten met blaren is een ding maar dat mijn benen ook niet meer wilden is een andere zaak. Tijdens de twee testwandelingen van 40 km voelde ik de beentjes wel maar niet in die mate zoals nu.
Een van de oorzaken is ongetwijfeld het gebrek aan degelijke bevoorrading al had ik zelf Cola mee en nam ik geregeld een gelletje. Waar het kon, nam ik ook wat cake en een suikerwafel en een occasionele banaan werd ook verorberd. Was dit allemaal te weinig?
Een andere mogelijke oorzaak van het falen is misschien ook dat ik bij bepaalde stops te lang heb gerust. Het opnieuw starten ging niet steeds even vlot.
Tot slot ben ik misschien ook wat te snel gestart maar dit is eerder gissen.
Hoe kijk ik nu terug op de organisatie? Het was een zeer zwaar parkoer. Zelf had ik 442 hoogtemeters na 70 km en hier kwamen er blijkbaar nog een kleine 300 bij. 's Nachts over boomstammen klauteren, steile trappen doen, ... is misschien wat van het goede te veel. Ik hoorde meervoudige deelnemers aan de Dodentocht zeggen dat deze tocht zoveel zwaarder was. Mijn grootste punt van kritiek is, zoals jullie al meerdere malen kunnen lezen hebben, de gebrekkige bevoorrading. Enkel water, soms zelf 15 km lang, is niet ok. Dezelfde cakejes, suikerwafels, ... kan misschien ook beter. Wat zeker beter moet, is het aanbod aan "sportdrank". Pepsi (wat niet iedereen mag) en Pepsi Max is niet wat er mag verstaan worden onder "suikerhoudende dranken". Het was voor de organisatoren ongetwijfeld een leerproces en ze hebben hun "fouten" ook erkend en hopelijk wordt het voor de deelnemers aan de volgende editie een fijnere ervaring.
Mail organisatie
Beste 101er ,
De eerste editie van de Hagelandse 101 zit er op !
De weersomstandigheden waren ideaal - 21 gr bij de start - tijdens de nacht bleef het aangenaam - de grijze ochtend was wat vochtig - vanaf de middag scheen de zon …
We kregen na afloop heel wat feedback van jullie !
Kunnen we spreken van een geslaagde eerste editie : ja !
Is er ruimte voor verbetering : ja !
De meeste comments die we kregen hebben te maken met de bevoorrading - dit zijn terechte comments - we gaan ons niet verschuilen achter excuses en omstandigheden !
We weten waar het misging en waarom - we zetten dit recht bij de volgende editie !
Jullie hadden heel wat praktische tips voor ons - deze gaan we implementeren in de volgende editie - dankjewel trouwens voor jullie feedback !
Een paar voorbeelden :
- dubbele bevoorradingspost in het begin van de tocht om files te vermijden.
- extra bemanning op post opgave zodat er sneller kan worden gewerkt.
- permanentie bagagedienst.
- meer toiletten.
- etc ...
Er staan zo’n 20 items op deze lijst - die we stuk per stuk gaan evalueren.
We gaan ook contact opnemen met een aantal onder jullie ifv een betere evaluatie.
Volgende week krijgen jullie een linkje naar de foto’s die onze fotograaf heeft gemaakt !
Waarom krijg je deze mail nu pas : we zijn net klaar met de afbouw - pittig karweitje !
Facts :
- 1201 inschrijvingen - 841 wandelaars hebben de finish gehaald !
We zijn heel blij met dit resultaat - en bijzonder trots op jullie - ook al heb je misschien moeten opgeven - luister altijd naar je lichaam !
Hopelijk zien we jullie volgend jaar opnieuw !
Take care !
Team 101