Met het goede weer in het vooruitzicht was het weer de hoogste tijd voor een wandeling. Deze keer wou ik wat uit mijn comfortzone kruipen en besloot om in Wommersom de Maltezerwandeling te doen.
Een van de redenen voor deze wandeling was o.a. dat dit door een voor mij totaal onbekende streek ging en het ook de streek was van dichteres Julia Tulkens.
Deze in 1902 geboren dichteres maakte voor die tijd aangebrande gedichten zoals o.a. dit (fragment):
Mijn jonge lijf plooit als een wisse
onder de macht van uw begeert,
terwijl ge mij de heimenisse
van nemen en van geven leert.
Ge hebt in mij de laatste schaamte
der vrouwe voor den man versmacht.
Nu is mijn lichaam ene weelde
die blij op uw bezitting wacht.
Ik dus naar de Sint-Kwintenskerk in Wommersom. Hier was het opnieuw zoeken naar het eerste bordje (121) wat ik niet vond. Gelukkig had ik weer de wandelapp. Wanneer je de kerk aan je rechterzijde houdt, ga je rechts naar de Melkwezerstraat en neemt vervolgens de eerste straat links (Geetkouterstraat). Blijf deze volgen en je komt dan aan knooppunt 121. Je hebt er nu zo'n kilometer op zitten.
Je volgt een klein stukje de Grote Gete en gaat dan richting Kasteel van Wommersom.
Een oplopend baantje brengt je aan de grote baan (Dorpsstraat/Broekstraat).
Iets verder kom je aan de beboste heuvel van Walsbergen. Dit stukje natuur vraagt eigenlijk om een grondiger bezoek maar de wandeling loopt langs en door dit gebied.
De schitterende vergezichten bleven maar komen! Ik liep nu langs een kasseiweg, de Negenbunderweg. Deze weg is een onderdeel van de historische route tussen Tienen en Zoutleeuw.
Vanaf dan werd het enigszins eentonig. Het ging veelal langs betonbanen en niet zo heel veel te zien. Gelukkig was het zeer rustig en had je toch steeds mooie vergezichten.
Op een bepaald ogenblik kwam ik dan aan een mooi uitgewerkt informatiebord/rustplek; hier kwam ik o.a. te weten dat ik op de voormalige spoorlijn 22 ("Den IJzerenweg") aan het wandelen was.
Ik moest deze baan niet volledig volgen want iets na de informatieborden werd ik rechtsaf door het laatste stuk natuur van de dag gestuurd.
Na 2:30 uur kwam ik tenslotte opnieuw aan de Sint-Kwintenskerk. Tijd voor iets lekker dus. Oeps 🙂
Het is zeker een wandeling die je eens moet gedaan hebben al is het zoals gezegd, een wandeling met twee gezichten...
Voor de fietsers is dit een beetje het paradijs; rustige, goed lopende banen met genoeg rustpunten. Ga ik zeker nog eens doen!
Het fotoalbum op Flickr vind je hier terug.