Nu de Hagelandse 101 steeds maar korter bij komt, is het zaak om regelmatig te trainen.
Vorige week wandelde ik een kleine 40 km maar zoals jullie in mijn verslag kunnen lezen, is dit niet zonder kleerscheuren verlopen...
Afgelopen week bleef ik de nodige last van mijn linkerhand hebben waarbij vooral de duim redelijk pijnlijk bleef. Erger was echter de pijn aan mijn borst/ribben. Tijdens het slapen of in de zetel zitten, moest ik steeds opletten om dit niet te snel te doen...
Het was dus afwachten of ik hiermee kon wandelen en hoe erg de hinder zou zijn...
Via wandelknooppunt.be stippelde ik opnieuw een route uit vanuit Tervuren en ging deze keer richting Oud-Heverlee.
Het Voerwegske bracht me aan de Stationsstraat in Vossem waar het Hof van Oudenvoorde een gekend herkenningspunt is.
Via o.a. de Kerselarenstraat en Lange Gracht kwam ik opnieuw aan het Voerwegske waar er tevens een GR boom stond.
Het Voerwegske bracht me uiteindelijk in Leefdaal aan de Sint-Veronakapel. Ik was hier al meerdere malen geweest maar vandaag had ik geluk. Ik wou hier een eerste stop inlassen en zag dat de kapel open was. Enkele oudere vrijwilligers gingen blijkbaar de kapel kuisen en ze vroeg of ik al binnen was geweest. Neen dus en zo kon ik eindelijk de kapel eens van binnenuit zien!
In Bertem stond wel een zeer eigenaardige "wandelknooppuntenboom". Ik volgde mijn app dan maar.
De Paardenstraat bracht me uiteindelijk in de vele veldwegen die deze streek rijk is. Het was wel opletten want het lag er her en der nog zeer drassig bij en even dacht ik zelfs om rechtsomkeer te moeten maken...
De Vloedgracht lag er meer dan slecht bij en ik was niet echt op mijn gemak door het vele slippen wat niet echt bevorderend was voor mijn ribben...
Uiteindelijk geraakte ik toch zonder kleerscheuren aan de Sint-Jansbergsesteenweg...
Het stuk langs het Ormendaalpad vond ik zeer leuk, zeker omdat ik er o.a. enkele kunstwerken van KunstVoer zag wat toch wel een leuke afwisseling was.
Heverleebos (of de nabijheid) leek even mijn partner te worden maar de Hazenfonteinstraat die parallel met de spoorweg liep zou voor een tijdje mijn reisgezel worden. Dit vond ik persoonlijk het minste stuk van deze wandeling; ik liep toch wel een tijdje naast de spoorweg en bovendien hoorde je voortdurend het lawaai van de nabijgelegen snelweg. Opmerkelijk vond ik toch wel de kasten van huizen die hier her en der stonden. In het groen maar toch dat lawaai...
Aan de Vaalbeekstraat nam ik een nieuwe, kortstondige rustpauze en verzorgde de bevoorrading.
Vanaf het treinstation van Oud-Heverlee ging het nu in een rechte lijn naar Korbeek-Dijle waar ik aan The Shelter linksaf sloeg om de Dijle te volgen.
De mij zeer bekende Doode Bemde zorgde nog voor een verrassing door me langs een stuk te sturen dat ik nog niet gedaan had.
Aan de Kapel van Onze-Lieve-Vrouw ten Pui was het opnieuw tijd voor een korte pauze. De beentjes lieten zich na iets meer dan 20 km al voelen...
Ik had deze wandeling zodanig gepland dat ik langs Brouwerij De Kroon passeerde. Het oorspronkelijke plan was om hier iets te drinken en eventueel wat te eten.
Omdat ik al met zware benen zat, besloot ik om gewoon verder te wandelen omdat ik vreesde dat het anders nog erger ging worden...
Via een lang en rustig wegje kwam ik uiteindelijk in Huldenberg uit waar ik deze keer de Sint-Jansbergsteenweg overstak. Vanaf hier begon dan het meest verrassende deel van de wandeling...
De Vranksberg lijkt me de moeite om eens met de fiets te beklimmen al zal het zuchten worden... Blijkbaar is dit ook de rijkste wijk van Huldenberg...
De Korenheide was zo'n langgerekte veldweg die voor heel wat rust zorgde. Ik vroeg me af waar ik zou uit komen... Bij het oversteken van De Limburg Stirumlaan kon ik me opnieuw oriënteren.
De lange Onze-Lieve-Vrouwweg bracht me uiteindelijk aan de Kaalheide. Ik wist opnieuw niet echt waar ik me bevond...
De Ballingstraat leverde een van de mooiste panorama's op die ik de laatste tijd al gezien had! Hier moet ik zeker nog eens terug komen om wat deftige foto's te nemen!
Op de Lindaal in Eizer vind je heel wat knappe woningen (ook qua prijs vermoed ik) maar tevens een leuk beschilderde elektriciteitskast.
Ik naderde nu stilaan het centrum van Eizer. Hier was het vooral de Bekestraat die voor wat extra's zorgde... Deze kasseienhelling maakt deel uit van het parkoers van het komende WK! Men heeft er ook een Stravasegment gemaakt.
Het laatste stuk richting Duisburg en Tervuren heb ik vervolgens op automatische piloot afgewerkt. Fysiek en mentaal had ik het zwaar waardoor ik niet echt meer geconcentreerd was op de omgeving. Ik weet nog dat er ellenlange stukken waren, dat ik kasten van verborgen huizen zag en dat ik plots de Duisburgsesteenweg overstak. Ik was er bijna!
Uiteindelijk arriveerde ik na een kleine 7 uur terug aan mijn vertrekpunt. Ik had veel meer afgezien dan vorige week en had het mentaal ook veel zwaarder. Het is toch wel met een bang hartje dat ik naar de Hagelandse 101 uitkijk...
Volgende knooppunten werden gevolgd:
42-43-41-412-58-57-56-55-521-522-524-54-519-62-10-1-515-514-513-211-210-209-214-215-216-25-24-23-22-21-200-314-315-320-321-322-324-325-401-49-48-41-42