Afgelopen donderdag heb ik, zes maanden na de begrafenis van mijn ma, afscheid genomen van mijn pa.
Het mag dan ook niet verbazen dat de voorbije dagen er heel wat door het hoofd is gepasseerd...
Ik wou zo snel mogelijk het hoofd leegmaken en vatte het plan op om vandaag zondag te gaan wandelen. Niets beter om alles wat op een rij te zetten...
Ik werd echter enkele dagen geleden door een vriend gebeld met de vraag of ik niet mee wou gaan wandelen.
Waar? Wezemaal. Ah, de Wijngaardbergwandeling. Ja. OK!
Ik had deze wandeling enkele jaren geleden al eens gedaan maar het was een toffe wandeling en ik kon het gezelschap ook wel gebruiken...
We vertrokken op het Wezemaalplein waar de parking eivol stond. Hopelijk zou het onderweg niet te druk worden...
Na het passeren van het bezoekerscentrum van de Hagelandse wijn was het linksaf richting Sint-Martinuskerk. In deze kerk vind je een beeldje van Sint-Job, die werd aanroepen tegen ongeneeslijke ziekten, puisten en huidaandoeningen.
Net voor de kerk staat er misschien iets interessanter (...), nl. de afspanning "Bij Boeres." Gewoonlijk is het hier een komen en gaan van pelgrims (ahum) maar nu was het er natuurlijk doodstil...
Net achter de kerk bevindt zich de pastorie van de Sint-Martinusparochie. Deze pastorie, gebouwd en bediend door de abdij van Averbode is de oudste nog bestaande Norbertijnenpastorie.
Iets verder kom je dan aan de Onze-Lieve-Vrouw van Bijstandkapel.
Dit is min of meer het laatste van de "bewoonde wereld" dat je ziet want je slaat hier linksaf richting Wijngaardberg.
We zagen nu ook al redelijk wat wandelaars voor en achter ons. Dit zou zo de rest van de wandeling blijven; redelijk druk maar niet echt storend.
Er moest redelijk wat geklommen worden en zo kwam je o.a. langs de 1,5 km lange Wijnmuur. Deze historische muur zou dienen als beschutting tegen de gure wind maar hier is geen uitsluitsel over.
We zagen natuurlijk ook de verschillende wijnranken die uitnodigden tot een glaasje achteraf...
En dan duikt daar plots het Heilig Hartbeeld op. Tot de Eerste Wereldoorlog stond hier een windmolen maar deze werd verwoest om de Duitsers geen uitkijkpost te geven. Nu kijkt dit 10 meter hoge Christusbeeld uit over de vallei.
We daalden nu verder richting Wezemaal dorp.
Je ziet o.a. aan mijn Strava dat de route niet helemaal werd rondgemaakt. Dit is echter niet het geval. Ik heb voortijdig op stop gedrukt...
Op het einde van de Kapellekesweg passeerden we namelijk café QV. Hier werden we "tegen gehouden" door een trouwe klant die ons vertelde dat we koffie, chocolademelk, ... konden drinken. Dat moest men ons geen twee keer zeggen! Spijtig genoeg heeft dit café blijkbaar 300 bieren en is dit in 2015 nog verkozen tot beste café van Vlaams-Brabant! Ik haat Corona...
Dit is echt een wandeling om je hoofd eens leeg te maken! Ik heb echt genoten, ook omdat ik tof gezelschap had. Een beetje spijtig van het grauwe weer (maar ideaal wandelweer) zodat de foto's geen recht doen aan hoe het er echt is. Reden dus om nog eens terug te gaan en neen, dit is niet voor het café 😉
Het fotoalbum op Flickr vind je hier terug.